Metoda brainspottingu jest oparta na neurobiologii i psychologii, a jej podstawy naukowe opierają się na zrozumieniu działania mózgu, przetwarzania traumy oraz mechanizmów adaptacyjnych. Oto kilka kluczowych koncepcji i podstaw naukowych, które stanowią fundament brainspottingu:
- Teoria RAM (Regulacja Arousal Memory): Metoda brainspottingu opiera się na teorii regulacji stanu pobudzenia, która zakłada, że przetwarzanie traumy wiąże się z regulacją poziomu pobudzenia w mózgu. Podczas traumatycznego doświadczenia może dochodzić do zablokowania przetwarzania emocji, co prowadzi do utrzymywania się traumy. Brainspotting pomaga odblokować te zablokowane emocje.
- Związek między ciałem a umysłem: Metoda brainspottingu uwzględnia silny związek między ciałem a umysłem. Punkt „brainspotu” w polu widzenia klienta może korelować z określonymi fizycznymi odczuciami i reakcjami w ciele. Terapeuta pomaga klientowi śledzić te odczucia i skoncentrować uwagę na brainspotach związanych z traumą.
- Rola wzroku i orientacji przestrzennej: Brainspotting zakłada, że skupienie uwagi na konkretnych punktach w polu widzenia może wpłynąć na działanie układu nerwowego, uwalniając zablokowane emocje i wspierając proces przetwarzania traumy.
- Plastyczność mózgu: Podobnie jak wiele innych terapii, brainspotting opiera się na zrozumieniu plastyczności mózgu. Oznacza to, że mózg może zmieniać swoją strukturę i funkcje w odpowiedzi na terapię i uczenie się. Metoda ta wykorzystuje tę zdolność mózgu do przekształcania trudnych emocji i traumy.
- Badania kliniczne i skuteczność: Choć brainspotting jest stosunkowo młodą metodą terapeutyczną, prowadzone są badania kliniczne oceniające jej skuteczność w leczeniu różnych stanów emocjonalnych i psychologicznych. Istnieje wiele relacji od terapeutów i pacjentów potwierdzających pozytywne efekty tej terapii.
Brainspotting to metoda terapeutyczna oparta na naukowych założeniach z zakresu neurobiologii, psychologii i plastyczności mózgu. Jej rozwój i skuteczność są nadal badane i rozwijane przez społeczność terapeutyczną, co sprawia, że jest ona coraz bardziej uznaną formą terapii w leczeniu traumy i innych stanów emocjonalnych (ale wciąż nie ma tak silnego statusu jak np. EMDR, mimo że ma podobne korzenie).
Moje przemyślenia
Ważne: sam zanim przeszedłem szkolenie Brainspotting długo zastanawiałem się „jak to może działać”. Do podjęcia szkolenia skłoniły mnie pozytywne opinie znajomych ekspertów od leczenia traumy. Brainspotting ma z reguły pozytywną opinię wśród terapeutów EMDR oraz Somatic Experiencing. O sile brainspotting pozytywnie się wypowiada między innymi Sabina Sadecka.
Z racji tego, że jest to stosunkowo młoda metoda stąd mała liczba badań (często badaniom zarzuca się małe wielkości prób – ale z racji tego, że badamy np. osoby które doświadczyły traumy przy zamachach to siłą rzeczy nie będziemy mieli tu dużej grupy badawczej). Sam początkowo podchodziłem do Brainspottingu sceptycznie (bo krytycznie też podchodzę do części nurtów terapii). Aktualnie swoje podejście bym tak opisał: „nie jestem w 100% pewien czemu to działa ale efekty z sesji brainspotting mówią same za siebie”. Nie zmienia to faktu, że wciąż śledzę pojawiające się wyniki badań.
Brainspotting trudniej zrozumieć dlatego, że polega na oddziaływaniu na pień mózgu i limbiczną część mózgu. Stąd zmiana opiera się w mocno nieświadomy sposób. Zarzuty krytyczne odnośnie nieświadomości dotyczą psychoterapii od jej początków tzn. psychoanalizy.
Jeśli sam chcesz sprawdzić czy Brainspotting działa: umów się na sesję.